Laatbloeiers
Het is herfst en de hortensia’s bij mijn voordeur zijn redelijk uitgebloeid. Ineens verschijnt er toch nog een mooie, nieuwe bloem. Zo’n echte laatbloeier springt eruit en geeft een geluksgevoel.
Zelf ben ik ook een laatbloeier. Na een slechte start in het leven waarin mijn ‘algemene’ ontwikkeling even stillag, liep ik steeds achter bij mijn leeftijdsgenootjes. Ik bleef kleiner en het duurde net even langer voor ik op school lekker meekwam. Gelukkig was het in de jaren ’70 nog heel gebruikelijk dat je wat langer bij de kleuters bleef als je na 1 oktober was geboren. De grootste achterstand haalde ik in dat jaartje weer in.
Deze week startte voor mij met een mooi gesprek met een van onze leden. Zo’n gesprek waar je heel blij van wordt en met een goed gevoel de week begint. Wat doen uitzendbureaus toch belangrijk werk voor bijvoorbeeld asielzoekers en statushouders. Ons lid gaf aan dat opdrachtgevers – en zelfs collega’s – soms ongeduldig zijn en mensen na een week weer weg willen sturen als ze niet direct de productietargets halen. Zij legt dan uit dat deze mensen, met een andere achtergrond en verleden, wat extra tijd nodig hebben om op het gewenste niveau te komen. Als je ze die tijd gunt, blijken het vaak de meest trouwe en gemotiveerde medewerkers. Ze voortijdig wegsturen zou dus niet slim zijn.
En die hortensia’s bij mijn voordeur? Als je ze te vroeg snoeit, bloeien ze niet meer. Laat je ze met rust en geef je ze de tijd, dan verrassen ze je. Net als mensen. Als we iedereen de kans geven om in zijn eigen tempo te groeien, komt talent echt tot bloei.
