Een wachttijd van nul weken: goed werkgeverschap?
Vorige week vond een debat in de Tweede Kamer plaats over het Landelijk Pensioenakkoord. Het was een mat debat. De cynicus zou zeggen ‘iedereen is murw geslagen na tien jaar discussies over een nieuw stelsel’.
Ik zou het positief willen formuleren. Met het nieuwe stelsel hebben de sociale partners en het kabinet een knap staaltje werk geleverd. Het biedt oplossingen voor problemen waaronder het oude stelsel bezweek. Zoals de rekenrente, de doorsneesystematiek en de ongelijke verdeling tussen jong en oud. Het nieuwe stelsel lijkt in een aantal opzichten op de basisregeling van StiPP: individueel en zonder doorsneesystematiek. Is de uitzendsector zijn tijd vooruit?
Nee. Was dat maar zo. Als het gaat om de wachttijd, loopt onze sector achter. Het kabinet neemt dan ook afscheid van de bijzondere positie van de uitzendsector als het gaat om de wachttijd. Deze wordt teruggebracht van 26 naar maximaal 8 weken. Acht weken is een termijn die veel voorkomt in het bedrijfsleven. De ABU juicht deze stap toe. Het valt in deze tijd niet meer uit te leggen dat uitzendkrachten een halfjaar lang geen pensioen opbouwen. Dat hoort bij goed werkgeverschap.
De PvdA vond dat niet genoeg en bepleitte in het debat dat de wachttijd voor de uitzendsector verdwijnt, dus dat uitzendkrachten vanaf dag 1 pensioen opbouwen. De minister ging daar niet in mee, maar wil wel de voor- en nadelen van een verdere verkorting laten onderzoeken door de Stichting van de Arbeid. Verstandig. De ABU is – zoals gezegd – voorstander van een maximale wachttijd van acht weken. Ook een verdere verkorting is bespreekbaar, omdat wij staan voor goed werkgeverschap.
Maar een verkorting tot nul weken lijkt, zoals het zich nu laat aanzien, onverstandig. Het zou leiden tot een grote financiële en administratieve last die niet in verhouding staat tot de opgebouwde pensioenen. Maar belangrijker nog: er zouden tienduizenden heel kleine pensioentjes ontstaan. Zo klein, dat zij op grond van de wet zouden komen te vervallen. Onverteerbaar, omdat een uitzendkracht daarvoor wel betaald heeft.
De ABU is voor een verkorting tot maximaal acht weken, maar bij een verdergaande verkorting moeten de voordelen wel in verhouding staan tot de nadelen. Ook dat is goed werkgeverschap!
