Schoenmaker blijf bij je leest
Nederland kent van oudsher een spreiding van verantwoordelijkheden als het gaat om arbeidsvoorwaarden. De overheid zorgt voor de AOW, de basisvoorziening voor iedereen. Sociale partners zijn verantwoordelijk voor de inhoud en invulling van het aanvullend pensioen voor werknemers. Tot slot zijn werkenden zelf verantwoordelijk voor een eigen aanvullende voorziening op hun inkomen. Door dit bouwwerk van gespreide verantwoordelijkheden kan er maatwerk worden geleverd én is het systeem in evenwicht. We hebben daardoor een van de beste oudedagsvoorzieningen in de wereld.
De ABU neemt ook zijn verantwoordelijkheid. We willen, als goed werkgever, komen tot een betere pensioenregeling. We zijn daarom in overleg met de bonden in onze sector over een nieuwe regeling. Ook doen we een onderzoek naar de vraag of de lengte van wachttijd in onze pensioenregeling nog wel maatschappelijk verantwoord is. We staan daarin niet alleen. Ook in andere sectoren nemen werkgevers en werknemers hun verantwoordelijkheid. Zij komen pensioenregelingen overeen, passend bij de behoeften en mogelijkheden van die sectoren.
Echter, de politiek zet de bijl aan de wortel van dit evenwichtige systeem. Via de aangenomen Wet arbeidsmarkt in balans (Wab) gaat de overheid zich bemoeien met de inhoud van de arbeidsvoorwaardelijke pensioenen. In de concept-AMvB ‘adequaat pensioen payroll’ stelt de overheid regels waaraan een minimaal pensioen voor payrollwerknemers zou moeten voldoen. Deze minimale voorwaarden zijn: geen wachttijd, een verplicht nabestaandenpensioen en een werkgeversbijdrage van ten minste 13,6%, zijnde de gemiddelde werkgeverspremie in Nederland. Los van de inhoud, is het principieel onjuist dat de overheid zich bemoeit met de inhoud en het niveau van de arbeidsvoorwaardelijke pensioenen. Ook de Raad van State constateerde dit al eerder in zijn advies bij de Wab.
Het principe van vrije onderhandeling over arbeidsvoorwaarden wordt hiermee met voeten getreden. Voor de overheid is er nu geen principiële grens meer om ook normen te stellen voor andere sectoren, niet alleen voor de uitzendsector, maar ook daarbuiten. De ABU neemt hiertegen stelling. De overheid past terughoudendheid. Schoenmaker blijf bij je leest. Als ABU zijn we prima in staat om passend maatwerk te leveren voor onze sector en daarmee invulling te geven aan goed werkgeverschap.
