Arbeidsmarktkrapte en de lessen van de pandemie
Het einde van de pandemie is in zicht. Voor de uitzendbranche is dat al langer het geval. Hard getroffen in de eerste maanden van de crisis. Inmiddels bijna twee jaar later ruimschoots terug op het niveau van eind 2019. Honderdduizend uitzendkrachten verloren hun baan in 2020 en even zovelen zijn twee jaar later weer elders aan het werk.
De branche bewijst daarmee weer eens zijn enorme wendbaarheid. Voor mensen, opdrachtgevers en de arbeidsmarkt. Circa vijftigduizend extra mensen gingen er in korte tijd via uitzenders voor de GGD aan de slag. Een extreme piek, maar op zich niet nieuw. Want de uitzendbranche is van ‘piek en ziek’ en daar staan wij voor opgesteld.
Toch was het deze keer anders. Waarom? Omdat, zo vertelde een van de grote uitzenders die betrokken is bij de GGD, ‘we ditmaal grote groepen mensen konden werven die bij ons niet in beeld waren’. Want door corona moest het werk van bijvoorbeeld de klantcontactcenters allemaal vanuit huis worden gedaan. Konden mensen grotendeels hun eigen werktijden bepalen. Was er volop keuze in het aantal uren dat ze per week wilden werken. Allemaal vanuit hun eigen huiskamer ergens in ons land of misschien wel elders in de wereld. Kortom: het werk werd op maat gemaakt en naar de mensen gebracht in plaats van andersom.
Anders kijken naar werk, noem ik dat. Het werk passend maken bij de mensen die beschikbaar zijn. Het is een van de lessen van corona die we moeten koesteren. Want ook op de huidige arbeidsmarkt zijn nog veel mensen beschikbaar die niet in beeld zijn bij werkgevers. Het ongekende talent. De huidige arbeidsmarktkrapte dwingt werkgevers om creatief te worden. Uitzenders hebben er van geleerd en helpen nu dagelijks opdrachtgevers ‘omdenken’ bij de organisatie van werk.
