Mkb de dupe van inperking kennismigrantenregeling
Inperking kennismigrantenregeling bedreigt kenniseconomie
De regering wil misbruik van de kennismigrantenregeling aanpakken, maar de voorgestelde maatregelen schieten hun doel voorbij. Erkend referenten mogen kennismigranten straks niet meer uitlenen. Hierop zijn 2 kleine uitzonderingen:
- De eerste is wanneer een inlener referent wil worden, maar in afwachting van de toekenning al een kennismigrant nodig heeft.
- De tweede is wanneer startups en scale-ups tijdelijk niet aan alle referenteisen voldoen.
De regeling treft vooral het mkb, dat hierdoor moeilijker aan cruciale kennismigranten kan komen, wat de kenniseconomie schaadt.
De gevolgen
In Nederland zijn 277 uitzenders erkend referent. Zij leveren kennismigranten aan opdrachtgevers, waaronder veel mkb-bedrijven die afhankelijk zijn van deze werknemers, bijvoorbeeld voor de energietransitie. De nieuwe regels zouden het voor uitzenders en detacheerders vrijwel onmogelijk maken om kennismigranten flexibel in te zetten, met negatieve gevolgen voor de wereldwijde strijd om talent en de kenniseconomie. Dit heeft op korte, maar vooral op lange termijn nadelige gevolgen. Momenteel werkt zeven procent van de kennismigranten via een intermediair, maar dat percentage is hoger als je ook kennismigranten meetelt die via een intermediair zijn geworven en nu elders in vaste dienst zijn. Het wegvallen van deze wervingsfunctie vergroot de tekorten in cruciale sectoren.
De oplossingen
Een gerichtere aanpak is effectiever en eerlijker. Het verplicht stellen van het SNA-certificaat (Stichting Normering Arbeid) voor erkend referentschap zou misbruik direct beperken zonder bonafide uitzenders te benadelen. Ook kan het toezicht worden aangescherpt door bij de start van de procedure meer informatie te verzamelen over de opdrachtgever, het werk en de beloning. Verder helpt het om uitzenders meer inzicht te geven in gesanctioneerde bedrijven, zodat zij zelf kunnen beoordelen of een opdrachtgever betrouwbaar is.
De uitkomst
Een meer gerichte en proportionele aanpak van de problemen, die ruimte geeft aan goede uitzenders om te blijven voldoen aan de grote vraag naar kennismigranten en zo een belangrijk bijdrage levert aan de kenniseconomie.
