“Elk mens is van waarde”
Uitzender WerksaamBeter helpt mensen uit de bijstand
In 2016 richtte Naomi van der Horst WerksaamBeter op: een uitzendonderneming die zich exclusief focust op het bemiddelen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Met succes. Van der Horst: “Als werkgevers met een andere bril naar kandidaten en vacatures durven te kijken, dan is er helemaal geen krapte meer.”
Wat doen jullie precies?
“Wij helpen mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan werk. De uitdaging is om werkgevers een andere bril op te laten zetten. We willen bewerkstelligen dat ze zich niet uitsluitend focussen op jonge, ‘kneedbare’ kandidaten en die hele trits aan vacature-eisen, maar de aandacht verleggen naar de talenten die onze mensen wél hebben. Wij halen bewuste en onbewuste vooroordelen weg. Vergeet die hoofddoek. Vergeet die rolstoel. Focus puur op talenten. Dit is de vacature, dit is de mens: wat is er mogelijk? Onze belofte: wij leveren iemand die minstens zo goed is als een ‘reguliere’ kandidaat. Een vaste baan is daarbij altijd het doel; wij zenden niet uit tot in fase Z.”
Inmiddels doen jullie meer dan het invullen van vacatures alleen.
“We kijken verder, zeker. Voor Dura Vermeer hebben we bijvoorbeeld een afdeling social return opgezet, die is onderscheiden met de Diversity Award van de SER. Als je je processen anders inricht en dit op corporate niveau aanvliegt, kun je veel meer impact hebben. En dan vul je niet één vacature, maar misschien wel vijftig. Bedrijven hebben hiertoe de sleutels in handen, maar wij helpen ze daar graag bij. Het is vaak nog onontgonnen terrein.”
U bent van huis uit bedrijfskundige. Dit lijkt een behoorlijke carrièreswitch.
“Mijn oriëntatie is inderdaad altijd zakelijk en bedrijfskundig geweest. Ik heb onder meer een aantal jaar voor een beursgenoteerde Amerikaanse onderneming gewerkt. Maar naarmate ik ouder werd, realiseerde ik me dat er meer in het leven is dan geld verdienen alleen. Omdat ik een broer heb die doof is, ben ik me er bovendien van bewust dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is om deel te nemen aan het arbeidsproces. Vroeger had ik geen ambitie om iets met die gedachte te doen, nu wel. Maar ik ben geen geitenwollensokkentype. Ik wil graag een maatschappelijke bijdrage leveren, maar daar hoort óók een verdienmodel bij. Een verdienmodel waar iedereen van profiteert.”
Hoe bedoelt u?
“In Nederland hebben ongeveer een miljoen mensen geen werk en ontvangen een vorm van een uitkering. Dat kost de overheid, maar ook werkgevers en werkenden veel geld. Maar het gaat natuurlijk niet om geld alleen. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die het fijn vindt om een uitkering te hebben. Iedereen wil meetellen, elk mens wil van waarde zijn. Zo ontstond het idee om te gaan werken met deze doelgroep. Zo verlagen we de financiële lasten en vooral: bieden we mensen met een rugzakje een kans op de arbeidsmarkt.”
Wat is de grootste uitdaging?
“Ik noemde het al even: het weghalen van bewuste en onbewuste vooroordelen. Ik ben eerlijk: WerksaamBeter was niet direct een succes. Nu heb ik vijf medewerkers, maar in het begin was ik alleen. De eerste tweeënhalf jaar dacht ik elke dag: Ik stop. Want bedrijven staan best open voor een gesprek, maar uiteindelijk stokte het toch altijd door die vooroordelen. Hr-afdelingen… Vaak is hun argument: ‘Maar we doen het al jarenlang zo’.”
Hoe is het u toch gelukt werkgevers over de streep te trekken?
“Doordat ik goede relaties had opgebouwd, waren er uiteindelijk toch een paar bedrijven die zeiden: ‘Laten we deze muur samen gaan slechten.’ Vervolgens waren ze positief verrast door de kwaliteit van de kandidaten. Zo ging het balletje rollen. Als meer werkgevers focussen op talent in plaats van beperking, dan is er helemaal geen krapte meer op de arbeidsmarkt.”
U noemt de kwaliteit van de kandidaten. Maar u werkt veel met mensen die al geruime tijd werkloos zijn en van wie de capaciteiten soms beperkt zijn.
“Wij leveren maatwerk, kijkend naar de mens en de vacature. Ja, soms zijn iemands capaciteiten en werkervaring beperkt. Ik moet dan denken aan die uitspraak van Einstein: ‘Wanneer je een vis beoordeelt op zijn vermogen in een boom te klimmen, zal hij zijn hele leven geloven dat hij waardeloos is’. Iemand zonder scholing of werkervaring draag je niet voor als trafficcontroller op Schiphol. Net zoals je mij geen muurtje moet laten stuken. Maar als je creatief kijkt, zijn er wel degelijk veel mogelijkheden. Sommige kandidaten kunnen we relatief eenvoudig plaatsen, bij anderen gaan we soms ver om ze te helpen.”
Noem eens een voorbeeld?
“We werden ooit gebeld door een opdrachtgever, die vertelde dat onze uitzendkracht in de bouwkeet had overnacht. Het bleek dat hij door omstandigheden buiten hem zelf niet meer terug naar huis kon. Van de opdrachtgever mocht hij nog een week in de keet bivakkeren. Ook kreeg hij wat doorbetaald verlof. Op die dagen zijn wij samen met hem alle instanties gaan bellen, hebben we hem geholpen zich overal in te schrijven en brachten we hem in contact met hulpverlening. Deze man is een voorbeeld van iemand die tussen wal en schip was geraakt.”
Kunt u dit toelichten?
“Hij had geen werk, maar ook geen recht op een uitkering, omdat hij nog bij zijn moeder woonde. Hij wilde graag op zichzelf gaan wonen, maar daarvoor heb je werk nodig. En hij wilde wel heel graag werken, maar had nul werkervaring en weinig scholing. Het probleem is dat deze groep niet in het vizier is bij gemeentes. Na hun 27e vallen ze bij de sociale dienst van de radar af. Deze man viel tussen alle vangnetten door en had bijvoorbeeld ook geen recht op jobcoaching. Hij had zichzelf bij ons aangemeld en was extreem gemotiveerd. Elke dag belde hij op met de vraag of we al iets voor hem hadden gevonden. En nadat we hem hadden bemiddeld, bleek hij een super goede werknemer te zijn. Nu heeft hij ook een eigen huis.”
Dat moet veel voldoening geven.
“Zeker! We krijgen appjes, kaartjes, bedankjes. Iemand schreef pas hoezeer we haar leven hadden veranderd. Die voldoening die ik daarbij voel, verraste mezelf. Het doet me meer dan ik dacht. Ook bij medewerkers zie ik dat gevoel groeien. Laatst zei iemand: ‘Ik begin steeds meer vereerd te raken dat ik hier mag werken.’ Die intrinsieke motivatie is onze kracht.”
