ABU: Algemene Bond Uitzendondernemingen

Stelling: Een basisbaan biedt iedereen een kans op een goed bestaan

Judith Tielen, Tweede Kamerlid VVD (o.a. sociaaleconomisch beleid, UWV en arbeidsverhoudingen):  “Een basisbaan is een fopjob, net zoals vroeger de melkertbanen”

“Oneens. Natuurlijk, werk is voor iedereen van belang. Het gaat niet alleen om inkomen, maar ook om structuur, ontwikkeling, sociale netwerken en het gevoel dat je nodig bent en gewaardeerd wordt. Dat laatste is een van de diepste behoeftes van de mens. Dus ja: liever de warmte van een baan dan de kilte van een uitkering. Maar is een basisbaan een echte baan? Nee. Het zijn fopjobs, net zoals vroeger de melkertbanen. Die waren geen groot succes. Ook dit zijn kunstmatig gecreëerde, tweederangsbanen, een soort tussencategorie waar men inkomen aan over houdt en misschien een goed gevoel. Maar zelfs dat laatste betwijfel ik. Mensen zijn niet gek, ze zien ook wel dat dit bezigheidstherapie is. Er is ook geen ruimte voor ontwikkeling of doorgroeien. Waarom laten we dit niet aan ondernemers over? Er zijn zoveel goede initiatieven. Koeckebackers, Zorgwacht, Allekanten, Pizzaiolo: het zijn slechts enkele voorbeelden. Particulier, kleinschalig en vaak zeer effectief. Hier wordt echt toegevoegde waarde geboden, juíst ook voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Werkenden kunnen zich ontwikkelen, een startkwalificatie behalen en soms zelfs doorstromen naar een reguliere baan. Op die manier kunnen mensen trots zijn en volwaardig meedoen. Laten we extra ruimte geven aan dit soort initiatieven. Met een basisbaan zijn we het wiel opnieuw aan het uitvinden, en dat wiel is slechter dan voorheen. Het is heel makkelijk voor politici om even met een toverstokje te zwaaien, of voor de overheid om te laten zien: kijk eens wat wij doen. Maar dat zijn vaak campagnedingetjes en schijnoplossingen.”

Carine Bloemhoff, PvdA-wethouder (o.a. participatie en arbeidsmarktbeleid) Groningen: “Ook tijdens economische hoogtijdagen bleven er mensen langs de zijlijn staan”

“Eens. Zelfs in economische hoogtijdagen is het niet gelukt om iedereen aan het werk te krijgen, dus waarom zouden we dit aan de vrije markt overlaten? Sommige mensen hebben echt een te grote afstand tot de arbeidsmarkt. In Groningen zeggen wij nu: ook deze groep heeft recht op werk. Wij creëren banen op basis van vermogen. Denk aan het helpen van oude mensen, klussen in de wijk, het opknappen van schoolpleinen: nuttig werk in de openbare ruimte waar behoefte aan is. De eerste ervaringen – we zijn in juni begonnen- zijn positief. 80% wil echt graag aan de slag en is zó blij dat ze eindelijk een echt loonstrookje krijgen. De basisbaan biedt hen sociale contacten, een kans om te emanciperen en je nuttig te voelen. Werk is het beste medicijn voor welbevinden. Mevrouw Tielen maakt de vergelijking met melkertbanen. In de eerste plaats: zo slecht waren deze banen niet voor mensen en organisaties. Maar wij hebben wel geleerd van het verleden. Een doel van de melkertbanen was doorstroming naar regulier werk, dat is niet gelukt. Dit hebben wij direct losgelaten. Als mensen meer kunnen: prima. Maar er is ook een groep voor wie deze vorm van arbeid het hoogst haalbare is. Bij de melkertbaan ontstond daarnaast afhankelijkheid bij organisaties. Denk aan een museum, dat niet meer zonder die melkertbanen kon functioneren. Daarom hebben wij geen banen bij organisaties gecreëerd, maar losse taken. Waarom zou de overheid hier geen rol in hebben? Als uitkeringsverstrekker zijn we toch al betrokken bij deze groep.”

Gerelateerde artikelen