Het betere werk
Donderdag 16 januari jl. verscheen het rapport ‘Het betere werk’ van de WRR en diezelfde avond was ik bij de presentatie daarvan in Pakhuis De Zwijger.
‘Het betere werk’ is een bijna 300 bladzijden tellend rapport met als basis drie ontwikkelingen (technologisering, flexibilisering en intensivering) rondom werk en drie condities voor goed werk (grip op je leven, werk en inkomen). Het resulteert met elkaar in negen aanbevelingen. Die variëren van het voorkomen van oneerlijke concurrentie tussen contractvormen tot eigentijdse inrichting van de sociale zekerheid. En van meer activerend arbeidsmarktbeleid tot aandacht voor de grip van mensen op werk en leven.
De presentatie was een soort voorpremière voor het advies van de commissie Borstlap. Goed getimed dus. Analyse en kijkrichting voor beleid zijn grotendeels hetzelfde. Het goede daarvan is dat die boven de discussie vast versus flex uitstijgen. Het gaat over de waarde van werk. Opvallend in de analyse van de WRR is de aandacht voor de druk die mensen ervaren op de eigen regie over werk, inkomen en leven. Voor degenen die daar een beeld bij willen hebben, onlangs indringend verfilmd in ‘Sorry we missed you’.
Het rapport gaat over veel meer dan het idee van de basisbaan, dat ten onrechte in de media en politiek de meeste aandacht kreeg. Het leest als een pleidooi voor een actiever arbeidsmarktbeleid. Het wrange is dat juist in het ontbreken daarvan een belangrijke kiem zit in het ontheemde gevoel van werkenden en werkzoekenden. Want in de veranderende wereld van werk is zelf navigeren steeds belangrijker en is er behoefte aan ondersteuning en begeleiding.
In plaats daarvan hebben we met ons beleid van de laatste jaren, onder het mom van eigen verantwoordelijkheid, mensen aan hun lot overgelaten, zoals bij inburgering of arbeidsbemiddeling. Er is voor de meest kwetsbare groepen een ondoordringbaar woud van regels bedacht, ervan uitgaande dat zij de weg in dat woud zouden kunnen vinden.
De ABU onderschrijft van harte de noodzaak van activerend arbeidsmarktbeleid. Alle partijen, publiek én privaat, zijn nodig want niemand kan het alleen. Het gaat niet langer over deelbelangen maar over gedeelde belangen. ‘Het betere werk’ maken we samen. Benieuwd wat we volgende week bij de première van de commissie Borstlap horen…
